Niezwykłe kolory łyka eukaliptusa tęczowego powodują ciągłe złuszczanie się kory. Jaskrawozielona, spodnia warstwa łyka wychodzi na wierzch i dojrzewa, stając się najpierw niebieska, potem fioletowa i czerwona, a na koniec pomarańczowa i brązowa.
Eukaliptus tęczowy jest drzewem wiecznie zielonym, osiągającym wysokość nawet do 75 metrów. Łyko nie jest jednak jedyną rzucającą się w oczy cechą – także jego kwiecie jest wspaniałe. Duże pęki białych kwiatów ozdabiają całą koronę, to uczta dla pszczół. Jest tropikalnym gatunkiem pochodzącym z Filipin, który szczególnie dobrze rozwija się w wilgotnych lasach deszczowych. Całkowicie nieodporny na mrozy, listowie obumiera już przy 10° Celsjusza, a całe drzewo obumiera przy -2° Celsjusza. To sprawia, że eukaliptus tęczowy nie nadaje się do uprawy w naszym regionie i pojawia się dopiero w strefie klimatycznej 10 lub wyższych. Jeśli ktoś mimo to chciałby spróbować, na przykład uprawiać go jako wyrośniętą roślinę doniczkową, łyko niestety nie będzie miało kolorowego wzoru, którym cieszy oczy w swoim naturalnym środowisku.
Eukaliptus tęczowy uprawia się przede wszystkim do produkcji papieru, jest najszybciej rosnącym drzewem w przemyśle leśnym. W 1948 roku założono pierwszą plantację tych olbrzymów, dziś gatunek ten jest hodowany na terenie wszystkich krajów tropikalnych. Na obszarach bagiennych w Afryce dokonuje się nasadzeń rośliny, aby zwalczać malarię. Drzewa zużywają tyle wody, że bagna wysychają, a komary mają przez to dużo mniej wody dla swoich jajeczek i larw.
