Parki stanowią zielone płuca miast. W parkach i ogrodach warunki bytowania drzew są najbardziej zbliżone do naturalnych, co daje im przestrzeń do rozwoju i wzrostu. To właśnie tutaj korzyści ekosystemowe uwidaczniają się najbardziej.
Metody kształtowania parków od wieków były odzwierciedleniem cech społeczeństwa. W średniowieczu lasy łowieckie stanowiły własność prywatną, w XVII i XVIII wieku parki miały symbolizować bogactwo, zaś od połowy XVIII wieku angielskie parki krajobrazowe stały się wizytówką i wyrazem obycia swych właścicieli w wielkim świecie. Następnie filantropi sprowadzili ideę parków angielskich do miast i w ten sposób powstały pierwsze parki publiczne oferujące przestrzeń do spacerów czy pływania łódką. Jednak dopiero w latach 30. ubiegłego wieku, wraz z powstaniem tzw. volksparków w Niemczech, park zyskał więcej funkcji.