Celtis ‘Magnifica’ (wiązowiec ‘Magnifica’, synonim Celtis occidentalis ‘Magnifica’) to krzyżówka Celtis occidentalis i Celtis laevigata odkryta w 1983 roku przez Princeton Nurseries z New Jersey, w Stanach Zjednoczonych. Odmiana rośnie szybciej niż jej rodzice, jest bardziej odporna na choroby i szkodniki (zwłaszcza na czarcią miotłę i galasy), ale ze względu na jej pochodzenie od Celtis laevigata jest mniej odporna na zimę, jej stopień odporności sięga strefy 5A. Korona jest szeroka, owalna i zamknięta, w późniejszym wieku przybiera kształt wazonu z uwagi na gałęzie wygięte w ozdobne łuki, jest ona porównywalna z koroną Ulmus americana. Wiązowiec ‘Magnifica’ dorasta do piętnastu metrów wysokości i do dwunastu metrów szerokości.
Dekoracyjna kora z korkowatymi listewkami i ozdobnie zwisającymi gałęziami jest charakterystyczna już wśród młodych egzemplarzy Celtis ‘Magnifica’. Pod koniec kwietnia lub na początku maja, drzewo kwitnie, pokrywając się niepozornymi, biało-zielonymi kwiatami. Jajowate, piłkowane i szorstkie liście są jasnozielone i nieco matowe od spodu, jesienią zmieniają barwę na ciepłą żółtą. Pod koniec września pojawiają się małe, jadalne czerwono-fioletowe, a z biegiem czasu prawie czarne pestkowce, które do późnej zimy pozostają na drzewie. Celtis 'Magnifica' nosi ich jednak znacznie mniej niż jego rodzice, co może być postrzegane jako spora zaleta w przypadku sadzenia go w przestrzeni publicznej.
Wiązowiec 'Magnifica' jest, podobnie jak jego rodzice, odporny na upał, suszę i silne wiatry (bryzę). Znosi również dobrze utwardzenie bądź zagęszczenie podłoża, zanieczyszczenie powietrza i sól drogową. To sprawia, że odmiana ta świetnie nadaje się do stosowania w miejscach stanowiących pewne wyzwanie, takich jak ulice i aleje, parkingi, obszary przemysłowe czy nasadzenia wzdłuż dróg. Oczywiście rośnie on dobrze w parkach i ogrodach. Wiązowiec ‘Magnifica’ świetnie nadaje się do miejskiego klimatu i najlepiej rośnie w słonecznych lub półcienistych miejscach. Celtis ‘Magnifica’ można stosować na wszystkich rodzajach gleby: od mało żyznych aż po wilgotne i suche oraz od kwaśnych po zasadowe.
