Cercis siliquastrum (judaszowiec południowy) występuje we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego, Azji Zachodniej i na Kaukazie. Często rośnie w lasach mieszanych i zaroślach – głównie na glebach kredowych lub dobrze przepuszczalnych – m.in. z Quercus ilex, Pinus halepensis, Ceratonia siliqua i Acer opalus, a także z krzewami, takimi jak Cistus, Lavandula i Rosmarinus. Gatunek ten jest uprawiany jako drzewo ozdobne w Europie od XVII wieku. To naturalnie wielopniowe lub nieregularne jednopienne drzewo o płaskokulistej koronie osiąga od czterech do 10 metrów wysokości i taką samą szerokość.
Pod koniec kwietnia i na początku maja judaszowiec południowy wypuszcza różowe, motylkowe kwiaty, pojawiające się w luźnych gronach od 10 do 20 kwiatów na nagim pniu i gałęziach. Tworzy to niesamowity efekt, a niektóre drzewa kwitną tak obficie, że ich czarne gałęzie chowają się pod kwiatami. Judaszowiec południowy ma również atrakcyjne, sercowate liście z zaokrągloną końcówką. Wiosną liście są brązowozielone, latem stają się matowo zielone, a jesienią jaskrawożółte. Zielone strąki nasion rozwijają się wczesną jesienią i szybko zmieniają kolor z czerwonego na czerwonobrązowy. Utrzymują się na drzewie przez całą zimę i mają bardzo dekoracyjne walory. Strąki nie są szczególnie smaczne, ale kwiaty stanowią ciekawy dodatek do sałatek, a także mogą być panierowane lub smażone.
Cercis siliquastrum często występuje na otwartych przestrzeniach i na zboczach, na praktycznie każdej suchej glebie. Toleruje nawet gleby kredowe lub ubogie. Gatunek ten wiąże azot za pomocą korzeni. Cercis siliquastrum jest prawdziwym miłośnikiem słońca. Młode drzewa są nieco wrażliwe na mroźną zimę, ale starsze okazy są w pełni mrozoodporne. To niewielkie, wielopniowe drzewo o nieregularnym pokroju stanowi piękny akcent na ulicach, placach i w ogrodach dachowych. Judaszowiec południowy kwitnie również w parkach i ogrodach, a wiosną ubarwia je różowofioletowa chmura kwiatów.
