Fagus sylvatica (buk pospolity) jest królem lasów w umiarkowanym klimacie europejskim. To dominujące, okazałe drzewo rośnie przede wszystkim w lasach bukowych bez podrostu, ale można je znaleźć również w lasach mieszanych. Ten potężny gatunek rośnie powoli, ale ostatecznie może osiągnąć wysokość 35 metrów, a jego korona jest bardzo gęsto rozgałęziona i ma kształt od jajowatego do okrągłego. Wyjątkowe okazy, a także największe buki na świecie, osiągające wysokość 46 metrów, można znaleźć na żyznych, gliniastych glebach lasu Forêt de Soignes w Belgii, w pobliżu Brukseli.
Błyszczący, lekko falisty i gładko zakończony liść Fagus sylvatica jest początkowo jasnozielony, a latem staje się ciemnozielony. Jesienią drzewo tworzy olśniewający pokaz żółtych i pomarańczowych liści. Buk wyróżnia się szczególnie zimą swoją drobno rozgałęzioną strukturą i potężnym pniem oraz charakterystyczną szarą, gładką i delikatną korą. Fagus sylvatica pod koniec maja i na początku czerwca wytwarza niepozorne, bladożółte kotki męskie i żeńskie. Pojawiające się jesienią orzeszki bukowe pokryte szczeciniastą łupiną są dobrze wszystkim znane. Stanowią one pożywienie ptaków i małych ssaków.
Fagus sylvatica to prawdziwe drzewo klimaksowe, które doskonale rozwija się w miejscach zacienionych na żyznych, wilgotnych glebach. Jest wrażliwe na suszę, wilgoć i zagęszczenie. Rośnie jednak na różnych typach gleb, także na glebach kredowych, pod warunkiem, że są one bogate w składniki odżywcze i przepuszczalne. Ponieważ buk tworzy dużo cienia, rośnie pod nim niewiele roślin. Fagus sylvatica sadzi się zwykle w parkach i alejach jako majestatycznego solitera. Ze względu na cenne drewno buk jest powszechnie sadzony w lasach i krajobrazach, gdzie ma również duże znaczenie ekologiczne. Fagus sylvatica doskonale nadaje się do wykorzystania w sztuce topiarskiej, dlatego jest dostępny również w formie szpalerowej lub żywopłotowej.
