Fothergilla major

Fothergilla major (fotergilla większa) występuje w przyrodzie w lasach Quercus rubra we wschodnich rejonach Ameryki Północnej. W przeciwieństwie do spokrewnionej Fothergilla gardenii, Fothergilla major to roślina rosnąca na bardziej suchych glebach, np. stokach i skalistych, otwartych terenach leśnych. W cieplejszych regionach krzew rośnie na północnych zboczach gór. Rodzaj Fothergilla został nazwany przez botanika Linneusza na cześć angielskiego lekarza Johna Fothergilla. Krzew ma pokrój od zaokrąglonego, szerokiego do szeroko wyprostowanego, o wysokości od jednego do trzech metrów i takiej samej szerokości. Fothergilla major nie ma wielu przyssawek.

Białe, słodko pachnące kwiaty pojawiają się w kwietniu i maju wraz z pierwszymi liśćmi. Liść o kształcie od zaokrąglonego do jajowatego i owalnego wykazuje podobieństwo do rodziny Hamamelis. Lekko pofałdowana tekstura ma kolor od ciemno- do niebieskozielonego na górze z jaśniejszym, nieco owłosionym spodem. Oprócz pięknych kwiatów duże walory estetyczne mają również kolory jesienne, mieniące się odcieniami żółci, pomarańczy i czerwieni. Stabilny kolor jesienią zależy od konkretnego mikroklimatu. Fothergilla major ma delikatnie owłosione gałązki, nieco grubsze niż w Fothergilla gardenii.

Fothergilla major rośnie głównie w ogrodach, rzadziej w miejscach publicznych. Zasadzony w małych lub dużych grupach krzew oferuje wartość dodaną przez cały rok, wyraźnie odznaczając się w parkach lub na rogach ulic, osiągając pełnię barw wiosną i jesienią. Fotergilla większa preferuje stanowiska słoneczne lub częściowo zacienione: będzie dobrze rosnąć również w pełnym cieniu, ale nie zakwitnie tak obficie. Rośnie na torfie, piasku i glebach gliniastych pod warunkiem, że woda może swobodnie spływać z korzeni. W warunkach przybliżonych do naturalnego środowiska Fothergilla major jest potencjalnym kandydatem do ogrodów dachowych.