Gymnocladus dioica (kłęk kanadyjski) pochodzi ze Stanów Zjednoczonych, gdzie występuje szeroko, ale jest bardzo rzadki. W naturze Gymnocladus dioica rośnie na wilgotnych zboczach lub obszarach zalewowych rzek, gdzie dojrzałe drzewo może osiągnąć trzydzieści metrów wysokości. W uprawie kłęk kanadyjski rośnie wolno i ostatecznie może dorastać do dwudziestu metrów wysokości z owalną, półotwartą do otwartej kapryśną koroną. Gymnocladus dioica zawdzięcza swoją nazwę greckim słowom gymnos (nagi) i klados (gałąź), nawiązującym do grubych odgałęzień widocznych szczególnie zimą.
Pojawiające się wiosną liście mają kolor brązowy, następnie przebarwiają się na jasnozielony z ozdobnymi czerwonymi ogonkami, a jesienią przyjmują piękną jasnożółtą barwę. Dekoracyjne liście osiągają wielkość osiemdziesięciu centymetrów, są podwójnie złożone i znajdują się przede wszystkim po zewnętrznej stronie korony, dzięki czemu w późniejszym wieku drzewa korona przyjmuje kształt przezroczystego parasola. Po opadnięciu liści ich ogonki jeszcze jakiś czas pozostają na drzewie. Gymnocladus dioica kwitnie w czerwcu długimi kwiatostanami w kształcie gwiazd z białych pachnących kwiatów, z których rozwijają się bardzo duże, trujące, szaroniebieskie strąki. Dekoracyjne strąki długo zwisają z drzewa zimą. Bardzo ozdobny jest również kapryśny, rowkowany pień kłęku kanadyjskiego.
Gymnocladus dioica dobrze znosi gorące lata i mroźne zimy, co sprawia, że doskonale nadaje się do klimatu miejskiego. Gatunek zapuszcza głęboko korzenie, nie choruje i radzi sobie nieźle z wiatrem, dlatego nadaje się nie tylko do parków i dużych ogrodów, lecz także na place, ulice i aleje. Należy zapewnić mu w takiej sytuacji właściwe miejsce na rozwój pod ziemią. Kłęk kanadyjski najlepiej czuje się na stanowisku żyznym, w glinie rzecznej, glebie ilastej i lessowej. Radzi sobie również dobrze na lżejszych glebach piaszczystych. Gymnocladus dioica najlepiej rośnie na miejscu słonecznym do lekko zacienionego.
