Odmiana Tilia tomentosa ‘Varsaviensis’ (lipa srebrzysta, odm. ‘Varsaviensis’, synonim Tilia x ‘Varsaviensis’) została odkryta w 1900 roku, a nazwę nadał jej w 1951 roku polski botanik Roman Kobendza. Pierwotnie uważano, że jest to hybryda Tilia tomentosa x Tilia platyphyllos, ale po 1992 roku drzewo to zostało uznane za kultywar Tilia tomentosa. Ten wolno rosnący gatunek w młodości wykształca zwarty pokrój z gęstą piramidalną koroną, ale ostatecznie staje się dużym drzewem o wysokości od około dwudziestu do dwudziestu pięciu metrów. Tilia tomentosa ‘Varsaviensis’ charakteryzuje się mocnym, wyprostowanym pniem głównym i wznoszącymi się gałęziami, co daje w efekcie wąską koronę o szerokości od ośmiu do dziesięciu metrów.
Prawie okrągłe do sercowatych liście odmiany ‘Varsaviensis’ są szarozielone i pokryte włoskami. Latem ich wierzchnia strona jest błyszcząca i ciemnozielona, a spód białoszary. Gdy jest ciepło, liście odwracają się, co powoduje mniejszą utratę wody przez parowanie, a drzewo nabiera wówczas srebrzystego wyglądu. Jesienią liść przez długi czas pozostaje zielony, a następnie zmienia kolor na jasnożółty i przez jakiś czas pozostaje na drzewie. Lipa ‘Varsaviensis’ kwitnie w lipcu silnie pachnącymi, kremowo-żółtymi, opadającymi kwiatostanami. Tilia tomentosa ‘Varsaviensis’ ma oliwkowobrązowe, pokryte puszystym meszkiem gałązki i gładką, ciemnoszarą korę, która pozostaje gładka wraz z wiekiem.
Odmiana Tilia tomentosa ‘Varsaviensis’ jest bardzo wytrzymała, łatwo się rozrasta, jest odporna na silne (nadmorskie) wiatry i zanieczyszczenia powietrza oraz doskonale radzi sobie na utwardzonych powierzchniach. Rośnie ona na wszelkiego rodzaju glebach, ale preferuje gleby gliniaste i bogate w składniki odżywcze. Cechą charakterystyczną tego drzewa jest to, że dobrze radzi również na suchszych glebach, co jest bardzo przydatne w wielu środowiskach miejskich. Z uwagi na jednolitą, wąską koronę oraz odporność na szkodniki odmiana ‘Varsaviensis’ doskonale nadaje się do sadzenia przy ulicach, alejach i skwerach. Podobnie jak w przypadku wszystkich lip, zaleca się stosowanie zdrowego podłoża dostosowanego do poprawy warunków siedliskowych drzew.
