Fothergilla major

Fothergilla major (grote lampenpoetser) komt van nature voor als onderbegroeiing in de bossen van Quercus rubra in oostelijk Noord-Amerika. In tegenstelling tot haar zusje Fothergilla gardenii is Fothergilla major een plant van drogere gronden, zoals hellingen en rotsachtige open bossen. In warmere streken groeit de struik echter juist op de noordhellingen van bergen. Het geslacht Fothergilla werd door de plantkundige Linnaeus vernoemd naar de Engelse medicus John Fothergill. De habitus van deze struik is rond, breed tot breed opgaand en variërend van één tot drie meter hoog bij dezelfde breedte. Fothergilla major vormt weinig worteluitlopers.

De witte, zoetgeurende bloemaren bloeien in april tot mei en verschijnen tegelijkertijd met de uitloop van het blad. Het ronde tot eironde en omgekeerd eironde blad verraadt de gelijkenis met de Hamamelis familie. Het loof golft een beetje, is donkergroen tot blauwgroen aan de bovenkant met een lichtere, ietwat behaarde onderzijde. Naast de prachtige bloei is ook het herfstblad van grote decoratieve waarde, in diverse tinten geel, oranje en rood. De herfstverkleuring is erg betrouwbaar, maar hangt wel af van het microklimaat ter plekke. Fothergilla major heeft lichtbehaarde twijgen die dikker zijn dan die van Fothergilla gardenii.

Fothergilla major komt het meest voor in tuinen en wordt maar weinig toegepast in de openbare ruimte. De heester is - in kleine tot grote groepen aangeplant - echter ook in afgekaderde ruimtes in parken of hoeken van straten jaarrond van toegevoegde waarde, met piekpunten in het voor- en najaar. De grote lampenpoetser staat het liefst zonnig tot halfbeschaduwd: in diepe schaduw groeit de struik ook prima, maar is de bloei veel minder rijk. Veen, zand en lemige grond zijn geschikte bodems, zolang er geen stagnerend water rond de wortels aanwezig is. Gebaseerd op haar natuurlijke groeiplaats is Fothergilla major een potentiële kandidaat voor daktuinen.